Gedichten van Peter van Hooij

Foto: Peter van Hooij (2022)

 

 

1. Alle dingen

 

In alle dingen

heb ik rust gezocht.

De rust vond ik

toen ik alle dingen losliet.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

2. De loutering des levens

 

Elke pijnlijke tegenslag

is een wonderlijk nieuw begin.

Door de innerlijke ontplooiing

groei je een andere dimensie in.

 

Een dimensie met helende mogelijkheden

en een betoverende kracht.

De tedere weg naar jezelf

vanuit een liefdevolle pracht.

 

Raak nooit verbitterd, verstard of hard

door de obstakels van het leven.

Blijf warmhartig, meegaand en zacht

en standvastig in je streven.

 

Al is de waarheid nog zo hard,

vol gemis, zorgen en pijn.

Ervaar de kracht diep in je hart,

doorleef het, voel en laat het zijn.

 

Ook al dreig je af te dwalen

door emoties en tegenslag.

Ontken het niet, ontloop het niet

en weet dat je leven mag.

 

Niet het vallen is falen,

maar het weigeren om op te staan.

Ook jij hebt de kracht in je

om jouw levensweg te gaan.

 

Langzaam ontwaakt dan een nieuw begin

en schuiven hindernissen opzij.

Vele mogelijkheden die jij hebt

komen dan weer voorbij.

 

Je bent gelouterd en wijzer

en dan zomaar op een dag,

kan je nieuwe kansen aan

en zie je wat je eerst niet zag.

 

Van binnen nu zoveel rijker,

een mens die karakter heeft.

Doordat je pijn en vreugde kent

en een leven hebt geleefd.

 

Daar sta je dan kleine mens,

weer midden in een groots bestaan.

Je weet nu echter wel;

jij kan vele dingen aan.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

3. Verliefdheid der jaargetijden

 

Ooh meisje, je moest eens weten

wat jij zoal met mij doet.

Zoals de bloeiende ontluiking

die ook de lente voedt.

 

Ooh meisje, je moest eens zien

hoe jij in mij leeft.

Zoals de zomer zichtbaar maakt

waar de vlinderbloesem zweeft.

 

Ooh meisje, je moest eens voelen

wat jij in mij losmaakt.

Zoals het herfstblad dwarrelend valt

en onzeker de grond aanraakt.

 

Ooh meisje, je moest eens ervaren

hoe diep jij in mij bent.

Zoals de pijnboom groen blijft

en de winter niet herkend.

 

Ooh meisje……

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

4. Het verlaten strand

 

Ik zie jou nog lopen op het verlaten strand.

Met je lieve voetjes in het zand,

loop jij naar mijn open armen.

 

Onder het prachtige avondrood,

praatten wij over de naderende dood.

Met jouw woorden wist jij mij te warmen.

 

Jij zei: “Ik zal je nooit verlaten.

Ik zal nabij zijn en verder praten.

Lieve schat, ik hou van jou.”

 

Zo wandelden wij langs een zee van emotie.

Van een einde hadden wij geen notie.

Nog geen uitzicht op intense rouw.

 

Ik staar nu over het verlaten strand.

Geen lieve voetjes meer in het zand.

Maar, jij loopt nog steeds naast mij.

 

Los van lijden en onzekerheid.

Met de dood als een voldongen feit,

ben jij nu eindelijk vrij.

 

Soms denk ik: “Kan ik wel zonder haar?

Kan ik hier leven en zij daar?”

Ik mis jouw aanwezigheid!

 

Dwars door alle pijn;

onze liefde zal voor eeuwig zijn,

los van lichaam en van tijd.

 

Voor altijd samen op ons verlaten strand

wandelen wij door, hand in hand,

met een traan en een glimlach door ons levenslot.

 

Wanneer het verdriet met mij wegrent,

herinner ik mij dat ik jou heb gekend.

Ons leven samen kent geen slot.

 

Dichter Peter van Hooij  

 

 

5. Geen afscheid

 

Zij sprak ware woorden

toen zij daar zo hulpeloos lag.

Net uit narcose gekomen

toen zij mij naast zich zag.

 

‘Luister jongen, uit gaat mijn vuur,

maar mijn liefde heeft zich in jou verlengd.

Dit is hier mijn laatste uur,

maar oneindigheid is wat het leven schenkt.’

 

Na een leven een uur van leven.

Wat een wonderlijke tijd.

Een uur van leven dat ons deed beseffen;

dit is voor ons geen afscheid.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

6. Laat los en vertrouw

 

Ga maar, lieve schat

Een engel wacht op jou

Jouw leven gaat daar verder

Laat los en vertrouw

 

Ga maar, lieve schat

Ik hou zoveel van jou

Jouw leven gaat daar verder

Laat los en vertrouw

 

Ga maar, lieve schat

Ik hou contact met jou

Jouw leven gaat daar verder

Laat los en vertrouw

 

Ga maar, lieve schat

Ik kom weer terug bij jou

Jouw leven gaat daar verder

Laat los en vertrouw

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

7. Bergdal van het lijden

 

Ik reis niet naar de bergtop,

maar door het bergdal van het lijden

en vind daar zalig mijn hemels hart.

 

Eeuwig is de zonsopkomst,

gevleugeld mijn vergeten bloed,

in zaligheid niet meer getart.

 

Als een pelgrim, voet voor voet,

kom ik nader tot de dood,

waar het ware leven zich ontward.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

8. De tijd

 

De tijd kan eindeloos lang duren

Al die langgerekte uren

Terwijl een gelukzalige week

soms slechts een seconde leek

 

Tijd is traag en tijd is vlug

Je krijgt de tijd nooit meer terug

De tijd is ook niet te stoppen,

zolang je hart zal blijven kloppen

 

Je bent allemaal onderhevig aan de tijd,

maar je leeft voort in eeuwigheid

Het enige wat telt in de tijd

is dat je leeft in liefde en genegenheid

 

Dan zal je naar de hemel gaan,

waar de klok niet langer door zal slaan

Geen tijd meer voor pijn en lijden

Daar zal de dood je van bevrijden

 

Dus als het tijd is om heen te gaan,

onder de jonge of oude maan,

dan is er alleen het hemelse geluk

en dat gaat door de tijd niet stuk

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

9. Waterspiegeling

 

Ik keek mezelf aan vanuit de oppervlakte

met een diepe blik als het zuivere water.

Door de heldere tinten blauw en groen

probeerde ik voorzichtig de bodem te vinden.

 

Zonnestraling die op het water neervlijde

versterkte slechts mijn schaduwzijde.

 

Vrede dreef sereen in mijn ogen

en zwom voorbij aan toen en later.

Een blik die elke gedachte oversteeg

in een moment van eeuwigheid.

 

Het was het water dat verkoeling bood

en mijn ego verdronk een stille dood.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

10. Het nieuwe heden

 

De harde lijnen in jouw gelaat

verraden een turbulent verleden.

Je zonk totdat je de bodem vond.

Nu alweer het oude heden.

 

Jouw hoofd kwam langzaam boven water.

Je drijft nu op wispelturige golven

naar de vage bestemming die toekomst heet

en het heden heeft bedolven.

 

Jouw scheepswrak herbergt waardevolle schatten

op de diepste gronden van het levenswater.

Jij overlevende drenkeling ziet ze niet,

maar vindt ze wellicht later.

 

In het nieuwe heden.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

11. Ondankbare vogels

 

In de sluier van ochtendschemer

wordt het zachte parksilhouet

tijdens het morgenlied der vogels

langzaam in beelden omgezet.

 

Uit de kruin van de kastanjebomen

vliegen de spreeuwen en duiven,

terwijl ik in het bedauwde park

met een broodzak sta te wuiven.

 

Ondankbaar valt er wel eens

een behoefte op mij neer,

maar om voorbijvliegende redenen

voeder ik ze telkens weer.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

12. Natuurlijke levenscyclus

 

Een dag is als een vlinderbloem;

je plukt ‘m en verwelkt dan wel.

Toch na een nachtje dromen zaaien

oogst je een nieuwe dag weer snel.

 

Een jaar is als een rozenstruik;

je snoeit ‘m en loopt snel weer uit.

Toch na elke oude groeifase

wordt de nieuwe bloei weer ingeluid.

 

Een leven is als een appelboom;

je plant ‘m en zal fruit prijken.

Toch na de wortels te versterken

zullen de takken naar de hemel reiken.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

13. Leeft gij uw leven?

 

Vindt gij ruimte tussen lachen en wenen

en accepteert ge deze wederkerige dans

ten volle bewust en ad rem?

 

Ziet gij de subtiele details aanwezig

in al het wonderschone u ter leen en

luistert gij naar uw innerlijke stem?

 

Wanneer gij geestelijk volgroeid zijt

leeft ge tussen tijd en eeuwigheid en

dwaalt ge weldra niet zoekend rond!

 

Op uw wijde weg des doods

verdween allengs elk onderscheid

waardoor gij louter leven vond!

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

14. Armoede in rijkdom

 

Wel honderd mensen om je heen

en toch voel jij je zo alleen.

De top behaalt in je carrière

en toch is het geld een barrière.

 

Een prachtige villa onder de linden

en toch kan jij je plaats niet vinden.

Je gezondheid is in een goede staat

en toch ben je bang hoe de toekomst gaat.

 

Veel tegenslagen heb je nooit gehad

en toch was er één ding die jij steeds vergat.

Tevreden zijn in het huidige moment,

omdat je niet in het verleden of de toekomst bent.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

15. Respectabele vreemde

 

Uw zichtbaar doorwerkte handen

en de rimpels op uw gelaat

doen levenswijsheid vermoeden.

 

Vreugde in verdriet zien stranden.

Met de naakte waarheid als gewaad,

raakt het de slechten en de goeden.

 

U hebt leed op uw schouders zien landen.

Terwijl u loopt is uw stok een weldaad.

Maar uw glimlach, die blijft broeden.

 

Met u heb ik geen zichtbare banden.

Ik heb nog nooit met u gepraat.

Toch blijft u mijn fascinatie voeden.

 

Respectabele vreemde.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

16. Het gouden ei

 

Eens heeft in Barendrecht

een kip een gouden ei gelegd.

Zij heeft voor het leggen van deze pracht

heel diep aan iets moois gedacht.

 

De boer bouwde een gouden ren

voor zijn verrijkende sierlijke hen.

De kip had niet meer aan iets moois gedacht

en dus bleef uit de gouden pracht.

 

Toen mocht de kip weer vrij loslopen,

want het echte leven laat zich niet kopen.

De kip kreeg er tien kuikens bij

die later allen zorgden voor een gouden ei.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

17. Natuurmystiek

 

De vogel zong en zijn lied sprak tot mij.

Werkelijk, de vogel zei

dat alle vogels blijven vliegen.

De wind zal hun dragen,

zonder antwoorden en zonder vragen.

Boven de eeuwige velden van de Grote Geest.

De vogels zijn hier eerder geweest.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

18. Dans met de vlinder

 

Dans met de vlinder.

Zie de bloemen staan.

Laat vanuit je puurheid

jezelf lekker gaan.

 

Figuurtjes in de wolken.

Een warme lach.

Weet diep van binnen

dat jij er wezen mag.

 

Maak toch geen toestand.

Je mag gewoon jezelf zijn.

Laat je hart schijnen,

verwarmend en fijn.

 

Ga terug naar je onschuld.

Wees lief voor elkaar.

Ga terug naar je hart,

wat jij zoekt vind je daar.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

19. De kunst van het zijn

 

Het hart is het mooiste instrument

aan alle kanten van de zee.

Als je de prachtige klanken laat trillen

klinken vele harten mee.

 

Het overstijgt ieder woord en elke daad

wanneer wij dit instrument bespelen.

Want gewoon door er te zijn

raken wij er velen.

 

Als je hart klinkt resoneert de ander

zo subtiel, meeslepend en fijn.

Luister naar de klanken van je hart;

dat is de kunst van het zijn.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

20. Sublieme illusie

 

Ik kijk naar de aanstormende vloedgolven

en rustig terugtrekkende eb van de zee.

Een overweldigend gevoel van uitgestrektheid

neemt mijn gedachten onverdroten met zich mee.

 

Hoe onbeduidend zijn mijn observaties

en hoe beperkend is dan mijn eigen geest?

Hoe kan ik de zee ooit volledig zien

als mijn ogen daar nooit zijn geweest?

 

Ik zie de gloed van de wassende maan

en de zee weerspiegeld mijn conclusie.

De zon is niet in zee ondergegaan,

maar wat een sublieme illusie.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

21. Het innerlijke landschap

 

In het innerlijke landschap …..

 

Waar een gouden hart als een danstrom

slaat en zorgen worden weggedanst,

daar is geen plaats voor kwaad.

In het licht van de liefde die steeds

weer herkanst en geen duisternis toelaat.

 

In het innerlijke landschap …..

 

Waar gedachten als zachte wolken aan

de blauwe hemel drijven en zelfs prachtig

zijn bij kille wind. Waar de zonnestralen

warmte bieden alsof de wolken in gouden

brokaat verblijven en beschutting geven

aan het innerlijke kind.

 

In het innerlijke landschap …..

 

Waar het goede als het kabbelende meertje

dat de lotusbloem draagt niet tegen de

levensstroom op zal wrijven. Waar gevoel

als de zon de koude hardheid vergeeft

en fonkelend weerkaatsend de ijzige

sneeuw in het bergbeekje doet afglijden.

Waar het levenswater in de eeuwig

voedende bron herleeft en de lotusbloem

doet bloeien in het bergdal van het lijden.

 

Dat is het landschap waar een zuiver mens naar streeft.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

22. Wat jij wilt

 

Jij wilt alleen zijn met de bomen.

Jij wilt alleen zijn met de wind.

Jij wilt je geest wat laten waaien

en weer blij zijn als een kind.

 

Jij wilt geen dingen moeten.

Jij wilt geen volger zijn.

Jij wilt je vrijheid graag bewaren

en lekker dansen op het plein.

 

Jij wilt de dag laten bepalen.

Jij wilt niet weten wat te doen.

Jij wilt je zorgen laten varen

en rustig liggen op het groen.

 

Jij wilt één zijn met de dieren.

Jij wilt één zijn met het bos.

Jij wilt je haren laten wapperen

en je voeten in het mos.

 

Jij wilt de takken laten wiegen.

Jij wilt de bosvrucht in je mond.

Jij wilt de ruimte hebben

om te draaien in het rond.

 

Jij wilt huppelen door de varens.

Jij wilt drinken uit de fontein.

Jij wilt de tijd nu nemen

om weer even kind te zijn.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

23. Ik moet verder

 

Ik moet verder, lieve schat.

Ik zal je nooit vergeten.

Maar ik moet verder, lieve schat.

Dat laat ik even weten.

Tot voorbij de dood mijn lief,

maar het is tijd om los te laten.

Ik mis nog steeds je knuffels

en ons urenlange praten.

Maar ik ga verder, lieve schat.

Ik zal je nooit vergeten.

Ik ga verder, lieve schat.

Dat laat ik even weten.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

24. Prachtige dame

 

Prachtige dame, wat ben je wonderschoon.

Je straalt vanuit innerlijke schoonheid.

Je lacht vanuit innerlijke schoonheid.

Je praat vanuit innerlijke schoonheid.

Je leeft vanuit innerlijke schoonheid.

De mooiste schoonheid zit in jou.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

25. Mijn beminde

 

Ik dreef weg in de omhelzing van mijn beminde.

Al het andere vervaagde, terwijl onze verlangens

werden vervuld in een bed van geurende bloesems

en passionele liefde. Er was geen ik meer en geen jij.

Er was slechts dit moment. Onze harten smolten

samen in een voortdurende zaligheid en elke streling

ging diep tot in de ziel. Ooh beminde, wat heb ik je lief.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

Hieronder volgen de gedichten in mijn eigen stijl (8 regels van 4 korte zinnen).

 

 

26. Een passionele kus

 

Als ik je aankijk en zachtjes in je oor fluister

beginnen je ogen weer te stralen in al hun glans.

Mijn zachte, lieve en passionele woorden

gaan rechtstreeks naar je hart en strelen je ziel.

Met je stralende glimlach zeg je meer

dan met de mooiste woorden te zeggen valt.

Als je lippen zachtjes mijn lippen raken

versnelt mijn hartslag en raak ik in extase.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

27. Ik zie jou

 

Ik zie jou weleens lopen,

je kijkt me lachend aan.

Ik herken het in je ogen,

je bent een lange weg gegaan.

Vele levens zijn voorbij,

maar hier ben je dan.

Wat een mooie oude ziel,

zoals jij stralen kan.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

28. Het ongezochte land

 

De zilveren maangloed strijkt

over de glooiende heuvels.

De dag aarzelt te komen

en de nacht weigert te gaan.

De stilte omarmt de rust

van dit prachtige vergezicht.

Ik voel het mysterie

van het ongezochte land.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

29. De nachtelijke hemel

 

In de nachtelijke hemel

zie ik het kosmische geschenk.

Het sterrenlicht opent de poort

naar een ruimere werkelijkheid.

Woordeloos krijg ik inzicht

in mijn diepste ware wezen.

Ik word gedragen door

het grote wonder van het bestaan.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

30. De oude abdij

 

De wind doet de boomtoppen

dansen naast de oude abdij.

Tussen de ramen van glas en lood

houdt de oude monnik een preek.

Zijn woorden echoën tussen de stenen

van deze lang vergeten vallei.

Weggespoeld als herfstbladeren

in de oude stromende beek.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

31. Omdat ik hier ben

 

Het is de inkttraan van

mijn pen die het papier kust.

Met een traan en een lach

in het land der dromen.

Nachtmerries galopperen

voorbij, maar ik voel diepe rust.

Omdat ik hier ben en nergens

anders hoef aan te komen.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

32. De vlinder

 

Met veel te oude ogen

zag zij zwart en grijs.

Het leven smaakte bitter

ook al was ze wijs.

Toen zag zij de vlinder

als zoete bloesem in de wind.

Ze keek naar de kleuren

met de onschuld van een kind.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

33. De kersenbloesem

 

De kersenbloesem bloeit

naast het heldere meer.

De zoete geur wordt verspreid

door de zachte lentewind.

Een milde regen daalt neer

op de tere roze blaadjes.

De takken maken een buiging

als mijn chanmeester kijkt.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

34. Een theemoment

 

Het lentelicht schijnt

het theehuis binnen.

Uw grijze baart glimt

als de porseleinen kom.

Meester wat moet ik doen,

vraag ik vol verwachting.

Zitten en vergeten jongen,

meer hoef je niet te doen.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

35. Je bent chan

 

Je zit als een rots,

met een geest als het kabbelende water.

Je staat als een boom,

met de energie diepgeworteld in de grond.

Je loopt als een kat,

met vederlichte stappen in het zachte zand.

Je bent als een kind,

met de openheid van de ontluikende bloesem.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

36. Aan de sloot

 

De lentezon schijnt zacht

en doet het water glanzen.

Waar de witte zwanen dobberen

zie ik blauwe libellen dansen.

Een oranje vlinder fladdert

die de gele bloem verkent.

Zomaar even aan de sloot

een wonderschoon moment.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

37. Wilde ganzen

 

Als de wilde ganzen

in hun vlucht.

Als hun broeden

en overwinteren.

Als je leeft

ben je even hier.

Als je sterft

ben je even daar.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

38. In de schaduw

 

De man kwam tot rust

en in zichzelf weer thuis.

In de schaduw van gebladerte,

ver weg van het gedruis.

Het enige wat hij wilde

was rust in zijn gemoed.

Niet bezig hoeven zijn

met wat een ander doet.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

39. Golven van verlangen

 

Golven van verlangen

naar aanraakbaarheid.

Liefkozen en beminnen

en opgaan in de tijd.

Koestering van aandacht

voor wie je werkelijk bent.

Diep van binnen voelen

dat je ware liefde kent.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

40. Wat ik wil zijn

 

Ik wil de traan zijn

in je stralende ogen.

Ik wil de lach zijn

op je prachtige mond.

Ik wil de muziek zijn

die jou laat dansen.

Ik wil de schat zijn

die jij nog niet vond.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

41. Een elfje

 

Ik hoorde haar

zachtjes een liedje zingen.

Met zwierende haartjes

zag ik haar springen.

Ze dartelde vrolijk

door het heidegras.

Toen zei haar moeder

dat het een elfje was.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

42. Weet je nog?

 

Het vlechten van madeliefjes

tot een prachtige bloemenkrans.

Jezelf met lente omhangen

en blij huppelen in cadans.

Tussen de lammetjes op de heide

in het door bloemen bezaaide gras.

Weet je nog hoe het voelde

toen je nog een kindje was?

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

43. Laten we blij zijn

 

Laten we blij zijn dat

ik ik ben en jij jij.

Laten we blij zijn dat

wij wij zijn.

Al valt het soms niet mee

om mij, jou en ons te zijn.

Laten we blij zijn dat

wij wij zijn.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

44. Wie niet weg is, is gezien

 

Ze zat verscholen om

niet gevonden te worden.

Afgezonderd van de omgeving

was ze in elkaar gekropen.

Totdat haar snoetje

lachend omhoog kwam.

Achter de heuvel met

vergeet me nietjes.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

45. Nooit weggegaan

 

Hemelsbreed zijn

we altijd samen.

We kijken naar

dezelfde maan.

Al ben je zover

bij mij vandaan.

Ik ben nooit

bij je weggegaan.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

46. Rust maar

 

Rust maar krijger,

de oorlog is voorbij.

Rust maar krijger,

zet het gevecht opzij.

Rust maar krijger,

Tao is nabij.

Rust maar krijger,

met Boeddha aan je zij.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

47. Geluk in overvloed

 

Geluk kun je halen

uit ieder moment.

Uit het feit dat jij

er simpelweg bent.

Zorg dat ieder

moment ertoe doet.

Dan heb je geluk

in overvloed.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

48. Het kleine

 

Geluk zit niet

in status en geld.

Niet in gezondheid

en hoeveel jaren je telt.

Het zit in de aandacht

voor al het kleine.

Genieten van al

het mooie en fijne.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

49. Wacht niet

 

Wacht niet op

een mooie dag.

Maak er elke dag

een mooie van.

Met open aandacht

en een lach.

Dat is wat

iedereen kan.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

50. Schijnbaar tegenstrijdig

 

Lijden en genieten

kunnen samengaan.

Lijden hoeft genieten

niet in de weg te staan.

Het genieten zal je helpen

om het lijden te dragen.

Dus geniet van alle fijne

momenten en dagen.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

51. Vertrouw me maar

 

Ik heb je vast,

vertrouw me maar.

Ik laat je echt

niet vallen.

Ik ken je pijn,

die is zo zwaar.

Leun op mij,

vertrouw me maar.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

52. Ouder worden

 

De spiegel toont

de kleinigheden.

Lijnen en rimpels

krijgen we allemaal.

Dus wees voor je

leeftijd tevreden.

Want elke lijn en rimpel

verteld een verhaal.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

53. Niet voorbij

 

Je leven is

niet voorbij.

Ik vergeet nooit

hoe je was.

Ik vergeet nooit

wat je zei.

Je leeft liefdevol

voort in mij.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

54. Terug naar die tijd

 

De heldere maan schijnt

door de paarse seringen.

In de rust van de nacht

hoor ik een nachtegaal zingen.

Over lang vervlogen jaren

van samenzijn en afscheid.

In de rust van de nacht

even terug naar die tijd.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

55. Terug naar jou

 

Jij zei: "Hallo knappe man,

jou wil ik leren kennen."

Je was het mooiste wat

ik ooit had gezien.

Zo begon de mooiste

tijd van mijn leven.

Je bent hier niet meer, maar

alles leidt mij terug naar jou.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

56. Stil verdriet

 

Lopend op

een eeuwig pad.

Tranen door de

wind gedroogd.

Stil verdriet

mijn lieve schat.

Je leven te

vroeg uitgedoofd.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

57. Wasbeertje

 

Mamma, wat is

een wasbeertje?

Een beertje dat

de was doet.

De kleding, sokken

en ondergoed.

Met een teiltje

waar de was in moet.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

58. De winkeldeur

(subtiele humor)

 

Ik liep tegen de

glazen winkeldeur aan.

Ik hoorde zachtjes

een klein gilletje.

Het was een kind dat

mij vragend aankeek.

Waarom draagt u

eigenlijk geen brilletje?

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

59. Ik word gebruikt

(subtiele humor)

 

Ik word door de dichter

gebruikt als het hem blieft.

Wanneer hij vrolijk is,

verdrietig of geliefd.

Ook al is hij meestal

heel ontspannen en zen.

Houd rekening met mij,

want ik ben maar een pen.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

60. Wees mild

 

Wees mild voor elkaar

en zie het goede in mensen.

We maken allemaal fouten

en hebben allemaal grenzen.

Wees mild voor elkaar,

dan heb je het fijn.

Probeer bovenal zelf

een goed mens te zijn.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

61. Net als jij

 

Net als jij, gaan de bloemen

vanzelf wel bloeien.

Net als jij, weten de vogels

hun richting wel te gaan.

Net als jij, zullen de wolken

hun weg wel vinden.

Net als jij, blijven de bomen

in hun eigen kracht staan.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

62. Ik ben voor jou bedoeld

 

Ik pluk de mooiste bloem

en weef het in je haren.

Met liefdevolle ogen

blijf jij naar mij staren.

Met je hand op mijn hart

laat jij weten wat je voelt.

Jij zegt: "Lieve schat, blijf bij mij,

want ik ben voor jou bedoeld."

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

63. Eeuwige beminden

 

Allesomvattende liefde

is wat ik voor jou voel.

Alleen zielsverwanten weten

wat ik daarmee bedoel.

Door alle levens heen

weten wij elkaar te vinden.

Wij zijn één, wij zijn alles,

wij zijn eeuwige beminden.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

64. Witte veer

 

Een witte veer streek

voor mijn voeten neer.

Vanuit de hemel

op het groene gras.

Ik wist meteen

dat jij het was.

Dat je me lief hebt

vanuit de hemel.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

65. Mijn engel

 

Ik heb de hemel

aangeraakt.

Heel even

heb ik gekeken.

Mijn lief,

ik zag je daar.

Mijn engel

in de hemel.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

66. Hemels bij elkaar

 

Ik wil niet

opnieuw beginnen.

Ik ben hier en

jij bent daar.

Ik wil geen

ander beminnen.

Ik wil hemels

bij elkaar.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

67. Drie maanden

 

Net uit de

oorlog gekomen.

Maar de hel

begon pas thuis.

Je had nog drie

maanden te leven.

Drie maanden in

ons nieuwe huis.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

68. Met z’n tweeën

 

De kamer is koud

en leeg zonder jou.

Hier hebben we

gelachen en gevreeën.

Onze foto in een

hartje uitgeknipt.

Wij waren altijd

met z’n tweeën.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

69. De hemel bestaat

 

Ik weet dat

de hemel bestaat.

Daar heb ik geen

boek voor nodig.

Geen heilig huis

of bedevaart.

Ik weet dat

de hemel bestaat.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

70. Licht zijn

 

Ruimte denken

en ruimte voelen.

Ademen en

openstaan.

Liefde kennen

en bedoelen.

Vanuit licht zijn

en samengaan.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

71. Het sensuele hart

 

Je warme sensuele hart

en je prachtige golvende haren.

Gewoon rustig naast je liggen

en uren in je ogen staren.

Je aura vol met prachtige kleuren

en de twinkeling in je groene ogen.

Elkaar heel subtiel aanvoelen

vol liefde, zachtheid en ingetogen.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

72. Geen ander meer

 

Jij was mijn alles,

mijn ware liefde.

Ik versierde jou

elke dag weer.

Het is zeldzaam,

een stel als wij.

Ik wil geen

ander meer.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

73. Blijf thuis

 

Jij zei: "Mijn lief blijf thuis,

ik heb een pijnlijk voorgevoel.

Ga niet weer de oorlog in,

want ik wil je niet verliezen.

Ik zie verlies, verdriet en pijn

en de dood misschien."

Jij had niet mijn,

maar je eigen dood gezien.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

74. Was ik maar

 

Was ik maar

thuis gebleven.

Je dochter neemt

het mij nog kwalijk.

Ik wil ook haar

mijn liefde geven.

Maar in de schemer

blijf ik zweven.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

75. Klein poppetje

 

Jij was een heel klein poppetje

en nu een jonge en prachtige vrouw.

Maar ik zie nog steeds het poppetje

in die groene ogen van jou.

De schoonheid van je moeder

en net zo eigenwijs en vrij.

Als je moeder jou nu zou zien,

dan was ze trots en blij.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

76. Samen oud

 

"Ik wil met jou oud worden,"

zei je moeder tegen mij.

We hadden een gezin voor ogen

en daar hoorde jij ook bij.

Dat alles anders is gelopen

weegt zwaar op mijn hart.

Gelukkig kreeg jij in je leven

een liefdevolle nieuwe start.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

77. Niet je vader

 

Je was nog klein toen ik

je moeder leerde kennen.

Ik zie ons nog over de

bloemenweide rennen.

Ook al was ik niet je vader,

zo voelde het wel voor mij.

"Wij zorgen wel voor haar,"

is wat je oma zei.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

78. Vage herinnering

 

Ik ben voor jou

een vage herinnering.

Je voelt de band niet

die ik voel.

Je neemt mij kwalijk

dat ik weg ging.

Toch was samen zijn

mijn doel.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

79. Verloren aan het leven

 

Ik ben je verloren

aan het leven.

Jij, die ik als mijn

bloed beschouwde.

Voor jou ben ik slechts

een herinnering.

Een vage herinnering,

want je was te klein.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

80. De herfst van mijn leven

 

In de herfst van mijn leven,

vallen de herinneringen van de bomen.

Van het grootste liefdesgeluk

tot in het diepste van de hel gekomen.

Dankbaarheid en spijt

lopen warrig door elkaar.

Eén ding weet ik zeker:

ik ben hier nog niet klaar.

 

Misschien red ik de winter.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

81. Heel jong overleden

 

Ik was heel jong

toen mijn dierbaren overleden.

Mijn ouders, tweelingbroer, beste vrienden

en de liefde van mijn leven.

Ik denk weleens: "Hoe zou het zijn

als zij nog bij mij waren?"

Maar die gedachte laat ik varen,

omdat er mensen zijn die om mij geven.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

82. Dankbaarheid

 

Ik ben dankbaar voor de familie

en vrienden die er nog zijn.

Dankbaar voor de liefde,

want we hebben het heel fijn.

Ondanks al het lijden,

het verdriet en de pijn.

Ik ben dankbaar

dat ik hier mag zijn.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

83. Native American

 

Ik ging met mijn broer

naar Nevada.

We trokken door

The Valley of Fire.

We dachten aan allen

die hier zijn omgekomen.

Het voelde pijnlijk op

de top van The Grand Canyon.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

84. Zon, cultuur en strand

 

Soms ga je voor de zon,

de cultuur en het strand.

Zo was ik met mijn zus

in Portugal beland.

Heerlijk eten, prachtige plekken

en dolfijnen naast de boot.

Samenzijn met haar

is waar ik het meeste van genoot.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

85. Jij

 

Jij met je

lieve glimlach.

Jij met je armen

rondom mij.

Jij met wie

ik vrij.

Jij en ik

zijn wij.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

86. Een knuffel

 

Een dikke knuffel

voor jullie allemaal.

Een knuffel die jullie steunt

in een droevig verhaal.

Een knuffel voor jullie

als troost voor het gemis.

Jullie krijgen van mij een knuffel,

ook als het niet nodig is.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

87. Herfstavond

 

Ik zal voor de gezelligheid

een geurende kaars aansteken.

Kruip lekker dicht tegen me aan

onder de warme deken.

Een kop kruidenthee en

een chocoladekoek erbij.

Wat is de herfst toch heerlijk

met jou hier knus naast mij.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

88. Het hoogtepunt

 

Geef haar vleugels

van zacht satijn.

Laat haar op

de wolken drijven.

Laat haar zweven

in de maneschijn.

Laat haar bij

de sterren blijven.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

89. Heerlijke avond

 

Ik laat je dansen

en ik laat je zweven.

Ik laat je lichaam

om de mijne weven.

De sfeer is warm

en de muziek is zwoel.

Wat een heerlijke avond

en wat een heerlijk gevoel.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

90. Schone nacht

 

Je hield mijn hand vast

met je fluweelzachte huid.

We flirtte, spraken

en lachten voluit.

Iedereen keek, maar

dat kon ons niet storen.

We bleven tot

het ochtendgloren.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

91. Misschien

 

Je keek me liefdevol aan

en was een beetje verlegen.

Je keek anders dan de anderen,

wat indruk op mij maakte.

Het was niet zomaar een blik,

maar een blik die mij diep raakte.

Misschien, heel misschien,

kom ik je wel weer tegen.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

92. Gebroken geluk

 

Scherven van

gebroken geluk.

Laat ze liggen,

stuk voor stuk.

Lijm ze niet,

dat heeft geen zin.

Want dan zitten er

altijd barstjes in.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

93. Er was eens

 

Er was eens een kabouter

met mooie schoentjes aan.

Hij wilde graag goed gekleed

naar de mooie elfjes gaan.

Hij droeg zijn beste mutsje

om een elfje te versieren.

Met een vleugje magie

en keurige manieren.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

94. Steeds opnieuw

 

Heb het leven lief

en wees dankbaar voor de dag.

Het is niet vanzelfsprekend

dat je die beleven mag.

Laat je onrust vliegen

en verwaaien in de wind.

Wees dankbaar voor de dag

die steeds opnieuw begint.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

95. Knispering

 

De knispering van het haardvuur

en de schaduw op je gezicht.

Je genieten als je de warme

chocolademelk drinkt.

Hoe je luistert naar de muziek

met je ogen dicht.

Je geneurie dat als een

zingend engeltje klinkt.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

96. Wonderen

 

Wonderen bestaan

en zijn er elke dag.

Een vogel die zingt

en een kind met een lach.

Een vlinder die danst

en een vriend die je zag.

Wonderen bestaan

en zijn er elke dag.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

97. Een stille groet

 

Er hangt een mysterieuze sfeer,

met het dauw boven het gras.

Voetsporen van een passant

die hier eerder was.

Ik teken met mijn hand

cirkels in het natte zand.

Als een stille groet

aan de volgende passant.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

98. Vleugels om je heen

 

Vleugels om je heen,

die beschermen tegen pijn.

Vleugels om je heen,

om niet meer bang te zijn.

Vleugels om je heen,

zo verwarmend en zo fijn.

Vleugels om je heen,

die van een engel zijn.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

99. Stilte

(subtiele humor)

 

--------------------------------------

-----------------------

----------------------------------

----------------------

--------------------------------------

---------------------------

-----------------------------------

-----------------

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

100. Stoer genoeg

 

Ben jij stoer genoeg

om te durven janken?

Ben jij stoer genoeg

om kwetsbaar te durven zijn?

Ben jij stoer genoeg

om als een kind te lachen?

Ben jij stoer genoeg

zonder schone schijn?

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

101. Herfstwandeling

 

Roodbruine herfstbladeren

dansend in de wind.

Een eekhoorn die in de kastanjeboom

zijn schuilplaatsje vindt.

Een kind stampt met de laarzen

in de grote regenplas.

Wat een prachtige dag

voor een warme regenjas.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

102. Een traan voor jou

 

Een traan voor jou,

omdat ik je heb gekend.

Een traan voor jou,

omdat je er niet meer bent.

Een traan voor jou,

als een parel over mijn wang.

Een traan voor jou,

een heel leven lang.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

103. Ik heb liever

 

Ik heb liever een gebroken hart,

dan een hart dat je niet kunt raken.

Liever een ontroerde geest,

dan een geest die verward.

Liever een helpende hand,

dan een hand die niet kan reiken.

Liever een mooi einde,

dan een relatie vol met smart.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

104. Vermijd negativiteit

 

Vermijd negatieve mensen

zonder idealen en zonder grenzen.

Richt je op de mensen

die jou positief voeden.

Richt je op je eigen doelen

en op je eigen wensen.

Vermijd negatieve mensen

en richt je op de positieve goeden.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

105. Vanavond bij mij

 

Je straalt vol verlangen

en je komt dichterbij.

Ik raak bedwelmd door

de zoete geur van je parfum.

Ik streel langs je hals

en strijk je haren opzij.

Je vraagt vol verlangen:

"Blijf je vanavond bij mij?"

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

106. Begeerlijke verleiding

 

De zwoelheid van de nacht

raakte ons beide.

Je katoenen jurkje gleed

voorzichtig naar de grond.

Ik was betoverd toen

je op het bed neervlijde.

Met je prachtige contouren

en je sensuele mond.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

107. Verborgen kussen

 

Je maakt iets in mij los

met alles wat je zegt.

Maar het is veel meer

dan je woorden alleen.

Je woorden voelen

als verborgen kussen.

De hartstocht klinkt

door al je woorden heen.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

108. De wind

 

Ik wil niet daar zijn

waar de wind is verstomd.

Tussen betonnen muren

zonder het lied van vogels.

Ik wil niet de geplaveide wegen,

maar over groene paden lopen.

Waar je vogels hoort fluiten en bomen

hoort ruisen door het waaien van de wind.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

109. Het park

 

Ik heb een warm huis,

lekker eten en alles wat ik wil.

Maar in het open park

word ik elke keer weer stil.

Ik zeg eerlijk dat ik dol ben

op het comfortabele leven.

Maar de schoonheid van het park

kan geen overvloed mij geven.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

110. Verborgen depressie

(in het verleden)

 

Schimmen die sterven

in de diepte van het duister.

In de nacht waarin de verborgen

maan hun schaduwen steelt.

Onder de donkere hemel waar

onzichtbare sterren drijven.

In het vergeten en verborgen

licht waar de duisternis mee speelt.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

111. Je kunt pas

 

Je kunt pas de hemel waarderen

als je door de hel bent gegaan.

Je kunt pas redzaam zijn als je weet

hoe het is om alleen te staan.

Je kunt pas liefdevol helen

als je hart gebroken is geweest.

Je kunt pas moedig worden

als je ooit iets hebt gevreesd.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

112. Zoete perzik

 

Het sap loopt

langs je mond.

Er zijn wat druppels

die verdwalen.

Die langzaam naar

beneden dalen.

Dat is waar ik

de liefde vond.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

113. Hartendief

 

Ik betover je

en ik verover je.

Ik streel je

en ik bespeel je.

Ik bevrijd je

en ik verblijd je.

Jij bent vannacht

van mij.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

114. Drie keer sterven

 

Al drie keer

had ik moeten sterven.

Maar ik ben nog

steeds in leven.

Ik weet mijn jaren

te verwerven.

Nog vele jaren

is mijn streven.

 

Ik blijf nog even hier.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

115. Ziek zijn

 

Ziek zijn duurt

vaak maar even.

Maar bij mij al

mijn hele leven.

Dat ik dit uithoud

dank ik aan zen.

Waardoor ik ondanks

het lijden toch gelukkig ben.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

116. Er is meer mogelijk

 

Als iemand zegt dat ik iets niet kan,

dan bewijs ik het tegendeel.

Ik heb bewezen dat ik het kan

en ik ben trots op het geheel.

Ik laat zien dat er meer mogelijk is

dan de meeste mensen denken.

Hiermee heb ik vele mensen

inspiratie kunnen schenken.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

117. Bijna dood ervaring

 

Gedragen door de liefde

en badend in het licht.

Je overleden dierbaren

die op jou zijn gericht.

De hemel is stralend en

de engelen zijn krachtig.

Je hoeft niet bang te zijn,

want doodgaan is prachtig.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

118. Een kaarsje

 

Voor iedereen die iemand verloren

heeft steek ik een kaarsje aan.

Weet dat je met je verdriet

nooit alleen zult staan.

Iemand verliezen aan de dood

is het pijnlijkste in het leven.

Daarom wil ik met een kaarsje

mijn troost aan jou geven.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

119. Mens

 

Je bent als mens mooier

zonder schone schijn.

Je bent als mens mooier

als je kwetsbaar durft te zijn.

Je bent als mens mooier

als je troost zoekt voor je pijn.

Je bent als mens mooier

als je mens durft te zijn.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

120. Jij bent jij

 

Jij bent mooi, slim

en interessant.

Maar dat is niet

waarom ik je lief vind.

Jij verwarmt mijn hart

zoals geen ander dat kan.

Jij bent jij

en daar hou ik van.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

121. Aandacht voor elkaar

 

Schenk aandacht aan

degene van wie je houdt.

Wees lief voor elkaar

en neem de tijd voor elkaar.

Een knuffel, een zoen

of een attent gebaar.

Liefdevolle aandacht is

in een relatie onmisbaar.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

122. Lieve kleine momenten

 

De lieve kleine momenten

worden de mooiste herinneringen.

De fijne gesprekken

vanuit een liefdevol hart.

Het gebruikelijke kopje thee

met een lekker koekje erbij.

Juist die lieve kleine momenten

herinneren wij.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

123. Verliefde ogen

(subtiele humor)

 

De ene hand voor de wandelstok,

de andere hand voor haar.

Als ik naar haar kijk

zie ik twee verliefde ogen.

Maar het gaat soms fout

als ik naar haar staar.

Laatst struikelde ik weer

en zat ik voorover gebogen.

 

Met die ogen ben ik nu wel klaar.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

124. Ik zwijg in mezelf

 

Ik zwijg in mijn gedachten

in de krachtige herfstwind.

Ik zwijg terwijl ik wandel en

de rust in mijn hoofd weer vind.

Zwijgen in mijn denken geeft

ruimte in mijn geest.

Ik zwijg in mijn gedachten,

totdat de herfststorm is geweest.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

125. Druppel

 

Niemand die

het ziet.

Mijn druppel

van verdriet.

Een hele

kleine traan.

Mijn druppel

zie je niet.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

126. Vergeten dromen

 

Je vertelde mij

je diepste geheimen.

Over stille verlangens

en vergeten dromen.

Verlangens en dromen

die nooit zijn uitgekomen.

Omdat je vastzit in een

web van hersenspinsels.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

127. Ik hoor de stilte

 

Ik hoor de stilte

van een vallend herfstblad.

Ik voel de regen

op het verdorde droge pad.

Ik ruik de geur

van vervlogen parfumlucht.

Ik zie de ademnood

in een vrije diepe zucht.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

128. Ga maar slapen

 

Ga maar slapen,

je bent zo vreselijk moe.

Ga maar slapen,

doe je ogen maar toe.

Ga maar slapen

en maak je geen zorgen.

Laat je bezorgdheid

maar over aan morgen.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

129. Zoete dromen

 

Achter een geheime toverdeur,

wachten zoete dromen.

Waar de kabouters en elfen zijn,

die speciaal voor jou daar komen.

Waar je vliegt door dromenland

en zweeft over eeuwige velden.

Daar waar alles mogelijk is

en geen grenzen en regels gelden.

 

Ik wens je zoete dromen.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

130. Kiezelsteen

(meditatiemoment)

 

De kiezelsteen

in het water.

Waarin de rimpeling

gedaante krijgt.

De golfjes vloeien

in cirkels rond.

Totdat het water

weer rustig zwijgt.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

131. De oude klok

 

Misschien zal morgen bij het ontwaken

de tijd een einde aan mijn leven maken.

Het kan zomaar gebeuren

en er zullen mensen zijn die om mij treuren.

Er zijn mensen die van mijn bestaan afweten,

maar voor ik het weet zijn ze mij vergeten.

Mijn schrijfsels komen in de vergetelheid

en ik verdwijn volledig in de eeuwigheid.

 

De oude klok telt af: tik tak, tik tak

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

132. In de hemel

 

We zijn niet onmisbaar

in het grote bestaan.

We zijn slechts druppels

in een grote oceaan.

Wie jij bent zal men

straks niet meer weten.

Maar in de hemel wordt

je nooit vergeten.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

133. Een korreltje zand

 

Veel mensen vinden

zichzelf erg belangrijk.

Ze denken dat het leven

om hun draait.

Ik vind dat altijd

heel frappant.

Want je bent slechts

een korreltje zand.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

134. Ik voel je

 

Ik wou dat jij

nog hier kon zijn.

Ik blijf niet hangen

in verdriet en pijn.

Want ik voel je liefde

die er altijd is.

Maar ik ontkom er

niet aan dat ik je mis.

 

Ik voel je mijn lief, ik voel je.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

135. De maan glimlacht

 

De sterren knipogen

en de maan glimlacht.

Want ze weten dat jij

in de hemel op mij wacht.

Na het ontwaken uit

de donkere nacht.

Dat weten is wat

het gemis verzacht.

 

Tot straks mijn lief, rust zacht.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

136. Een stukje eeuwigheid

 

Jij bent voor mij

een stukje eeuwigheid.

Een stukje in mij dat

niet vergaat door de tijd.

Een stukje dat mijn

ziel steeds voedt.

Ik koester wat dat

stukje doet.

 

Onze liefde is voorgoed.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

137. De boeddha

 

De liefde

van de boeddha.

De boeddha

in je hart.

Richt je

op de boeddha.

De liefde verzacht

je smart.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

138. Luister naar de wind

 

De wind draagt verhalen,

door mensen verteld.

Over voorspoed in het leven

en wat hen heeft gekweld.

Verhalen vol storm en regen

en een briesje van geluk.

Ik luister naar de wind

en de verhalen die ik pluk.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

139. Heilige verlangens

 

Ik zie schilderachtige taferelen

vanuit het lieflijke prieel.

Verrukkelijke melodieën

verzadigen mijn vredige geest.

Als een verborgen rivier

stromen mijn heilige verlangens.

Verlangens die worden vervuld

in de verhevenheid van rust.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

140. Dansende demonen

 

Verlam mijn hart niet met

de ketenen van je gebroken geest.

In een feestzaal vol dansende

demonen ben ik al eerder geweest.

Je kwellende pijn heb je verborgen

onder verleiding en zoete sensatie.

Lieve schat, je krijgt mijn liefde niet,

maar ik schenk je mijn inspiratie.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

141. Ontroostbaar

 

Slechts een herinnering van geluk

houdt jou op de been.

Het geluk in je leven kwam langzaam

op en ging al snel weer heen.

De roep van je ziel klinkt door

in de ruimte van je gebroken hart.

Je zoekt in de harten van anderen

troost voor je ontroostbare smart.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

142. Prachtige winter

 

Een afdruk van mijn voetstappen

op het knerpende gras.

Mijn voeten glijden voorzichtig

over de verijsde waterplas.

Besneeuwde weilanden

en ijskristallen aan de bomen.

Binnen is het gezellig en warm,

dus laat de winter maar komen.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

143. Meditatie voor de ziel

 

Ik drink van de eeuwig stromende nectar

en geniet van de rust die ik in meditatie vind.

Achter de mist van mijn stille gedachten

hoor ik de fluisteringen van mijn ziel.

Ik open de poort naar mijn hart, waar de

gezegende aanwezigheid te vinden is.

In de paradijselijke tuin van zielsgeluk

proef ik de zoetheid met de smaak van liefde.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

144. Een geestelijke dag

 

Mijn sluimerende geest zal de nacht

weer met prachtige dromen bedekken.

Ik zal bij de dageraad opstaan

en mijn slapende geest weer wekken.

Met mijn ontwaakte wakkere geest

zal ik weer de nieuwe dag ingaan.

Totdat het in de avond weer tijd is

om naar het land der dromen te gaan.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

145. Dans met mij

 

In de stralen van mijn warme hart ontluiken

de gevoelvolle zinnen van poëzie en troost.

De poëtische gezangen vol verlangen doen

je ziel dansen op het ritme van mijn hart.

Dans met mij voorbij de blinde illusies en

zie het wonderschone wonder van het leven.

Dans met mij op het ritme van mijn woorden,

want het zal je troosten en vreugde geven.

 

Dichter Peter van Hooij

 

 

Alle auteursrechten zijn voorbehouden aan de auteur Peter van Hooij (auteurswet 1912). Het schrijfwerk van Peter van Hooij is auteursrechtelijk beschermd en op datum gedocumenteerd.

 

Filosofische verhandeling van Peter van Hooij: https://petervanhooij.jouwweb.nl